Bugün gazetede okuduğum haberi sizinle paylaşmak istiyorum. Aynen şöyle:
Şanlıurfa'nın Ceylanpınar ilçesinde bir tır kontrolden çıkarak şarampole devrildi. Ağır yaralanan tır sürücüsü, sıkıştığı araçtan çıkarılarak Viranşehir devlet hastanesine kaldırıldı. Devrilmenin etkisiyle şeker ve çikolata paketleri yol kenarındaki araziye saçıldı. Tır’ın devrildiğini görenler, yardıma gitmek yerine tır’dan etrafa saçılan şeker ve çikolataları çuval ve poşetlere doldurmaya başladı. Kısa sürede olay yerine çok sayıda araç ile vatandaş geldi. Vatandaşlar jandarma ekipleri gelmeden önce yerdeki şeker ve çikolataları toplamak için adata birbiriyle yarıştı. Sosyal medyada paylaşılan yağma görüntüleri tepki çekti". DHA.
Çok yıllar önce okuduğum Ahmet Gürkan'ın İslam Kültürünün Garbı Medenileştirmesi adlı kitabından şöyle bir bilgi aklımda kalmış. 18. yüzyılda İstanbul'a batılı bir gezgin gelir, rıhtımda dolaşırken para kesesini suya düşürür. Paralarının bir kısmı yere saçılır bir kısmı da suya düşer. Ecnebi büyük bir umutsuzluğa kapılır. Kayıkçılar ve sandalcılar kimisi yerdeki altınları toplar, kimisi soyunup suya girer ve altınları toplayıp getirir, seyyaha teslim ederler. Adam sayar. Bakar tamı tamına kesesindeki kadardır.
Bu millet nereden nereye gelmiş.
Bütün iç kontrol mekanizmalarını yitirmiş.
Bir deprem olsa herkes birbirini soyacak
Polisin ve jandarmanın olmadığı yerde kimse yasak tanımıyor.
Şimdi başımıza gelenlere layık olmadığımızı söyleyin.
Kürtçe bir atasözü var: çê keti, pê keti: yani sen ne isen senden o hasıl olur, onunla karşılaşırsın.