Eğitim ve öğrenim her insanın ana sütü kadar hak ettiği bir gereksinim ve zarurettir. Şayet sistem her insanına yeteneklerine dair eşit koşullar sunmuyorsa o sistemde arıza var denebilir. Bunun açılımı aynen şöyledir.
Dünyada çok donanımlı eğitim veren üniversitelere eşdeğer devlet üniversitelerimizin çoğunda (parasız)örneğin, Tıp Fakülteleri, Mühendislikler ve benzer birçok branşta öğrencilerden beklenen puan neredeyse sıfır hatayı gerektiriyor. Çok donanımlı kurslardan geçememiş, özel dersler alamamış kaç öğrenci okunup üflenerek bu okulları kazanma şansını yakalayabilecek? Hiç diyesim yok ama ne yazık ki HİÇ. Çok iyi eğitim veren kolejlerin yıllığı otuz kırk bin lira, ayrıca yıl içinde takviyeli ders almalar, bu da yirmi- yirmi beş bin lira kısacası elli altmış bin gibi bir rakamı buluyor. Ciddi geliri olmayan ailelerin ne yazık ki böyle bir şansı yok. Gelelim özel üniversitelere, donanımlı ve her biri bir iş adamının soy adıyla kurulmuş vakıf üniversitelerine giriş ise hiç de kolay değil, bu okullarda okuyabilmek için hem çok yüksek puan hem de yüklüce para gerekiyor. (30-80 bin lira) Bu parasal yükü çekemeyen, yetenekli olduğu halde imkan yakalayamamış on binlerce öğrenci ise bu gün için asla iş bulamayacağı bölümlere girmek zorunda kalıyor... Ve bu bölümler gençlerin ne yazık ki ekmeğini, yarınını kazanmaktan uzak bölümler! Bu sorunların eşitlikçi anlayışa getirilmesinin kolay olmadığı da ortada, çünkü nüfus artmış ve sorun çok ama çok ağırlaşmıştır. Türkiye’de birçok sektörde çalışan kalifiye elemen arayışları varken binlerce fuzuliden ve ihtiyaç duyulmayan bölümlerden mezunlarsa iş bulamamaktan yakınıyor. Hikayeden bölümlerle havadan para kazanan birçok üniversitenin bu boş branşları muhakkak sınırlandırılmalı ve en azından tümsel çözüm olmasa da ihtiyaç duyulan farklı sektördeki branşlara zorlanmalı ve kapılar bu yönüyle açılmalı diye düşünüyorum, aksi takdirde bu sorun her geçen gün daha da katmerli sorun olarak önümüze gelecek...