Bu gün “Mülteci” romanımı okumuş genç bir okur şöyle bir soru sordu. “Abi Amerika için ne düşünüyorsun?” Önce güldüm sonra “Akşam yazarım okursun!” dedim.
Bu soruya verilecek cevap kolay olsa da üzüyor insanı.
“Teknoloji ve para” Bu iki sözcüğün içine bilim, ilim, petrol, silah dışında her türlü entrika gibi daha sayılamayacak ayrıntılar da giriyor.
Amerika emperyalist bir ülke, “kazan” felsefesini özümsemiş yapısı var. Dolayısıyla geri kalmış ülkeleri hele de cahil halkları varsa o halkları haşerat gibi görüyor, onlara oyuncu diyor. Amerika için ölen kalan oyuncuların önemi yoktur, geçmişte de öyle bundan sonra da öyle. Paranın olduğu yerde muhakkak üslerinin olması varlık ortaya koyması gerekiyor ki sömürebilsin.
“Mülteci” romanını yazarken Afganistan’ı derinlemesine inceledim. Rusya Afganistan’a girdiğinde Amerika Pakistan’daki talebeleri eğittikten sonra uçak düşüren füzeleri ellerine tutuşturarak Rusya’ya karşı savaştırmış sonra da bu örgütü Afganistan’ın başına bela etmişti, adı Taliban’dı. Afganistan’da ne kadar okumuş kadın varsa Taliban sonrası ülkeden kaçmıştır. Bağnaz, acımasız bu örgüt Amerikan kuruluşudur.
Amerika sömüreceği topraklarda demokrasinin olup olmamasını önemsemez, oraya hakim olabileceği yapının olmasını önemser, kral, diktatör vb. daha farklı yönetimlerin sırtını sıvazlar çünkü kontrolü kolaylaşır. Dolayısıyla bu coğrafyada da gelecekte sömürebileceği bir yapının peşindedir.
Sorun Amerika’da değil sorun coğrafyada... Amerika emperyalist bir yapıya sahiptir, gücü yetse Avrupa’yı da sömürür, işi bu, ama Avrupa eğitimli olduğundan buna asla müsaade etmez, örneğin çok uğraştığı halde mısır şerbetini Avrupa sınırlarından içeriye sokamamıştır.
Bu coğrafya, bütün ortadoğu uyanmalı, demokrasiye, eğitime, bilime, paylaşıma, insan haklarına uymak bir yana diğer yandan her türlü bilimsel çalışmanın önünü açmalı, pozitif bilimi ötelememeli, aksi takdirde gelecekte cahil ve geri kalmış ülkelerden bahsetmek mümkün olmayacak.