Sevgili dostum gazeteci Şükrü Dolaş'ın şiir ve düz yazılarından oluşan ilk kitabı "Çocukluğumun Küçeleri" bir ay önce elime geçti. Yazılarını takip ettiğim, belki de kitapta yer alan şiir ve yazıların çoğunu daha önce severek okuduğum halde yine de okumak için sabırsızlandım, bir kez daha beğeniyle okudum.
Çocukluğumun Küçelerini okurken bazı yerlerde hüzünlendim, duygulandım, bazı yerlerde güldüm, neşelendim. O küçeler, benim çocukluğumun da küçeleriydi. O küçelerde ben de oynadım, ben de elma şekeri ve buz sattım. Kundura boyacılığı yaptım, çakmaklara gaz, diye bağırdım. İlk kez o küçelerde korktum silah seslerinden, ölümün ve kanın rengini, insan kanının rengini o küçelerde tanıdım.
Şükrü Dolaşın ince bir duyarlılıkla bazen sevgiliye, bazen bir demirciye, bazen bir çocuğa, bir işçiye adadığı yazı ve şiirlerinde ben de bir kez daha kendimi yaşadım.
Kolay değil bir ömür tüketmişti sevgili Şükrü Dolaş o küçelerde… Bayramların buruk sevincini, dostların erken ayrılışını, eski aşkları usta kalemiyle nakşederken içindeki çocuğa/çocukluğa sıkıca sarılmayı da ihmal etmiyor. İçinde sürekli bir çocuk taşıyan insanlar şair ruhludur. Onun ne derece duygusal biri olduğunu yakından bilen biriyim. Duyarlı yüreği hep çaresiz insanlar için atmıştır, o "Siverek'in gazeteci abisi"dir. Memleketi için yorgunluk nedir bilmeden gece gündür didindi, çabaladı, halen de çabalamaya devam ediyor. Bu şiirler, bu duyarlı, duygulu yazılar onun bu yorgunluğunun eseri…
Duygusal dedim ya aslında "Cesur bir sevgilinin/ Yürek yakan isyanı ile / Cehennemler dönüşür cennete" diyecek kadar da isyankardır. Onun mücadeleci, isyankar ruhunu da iyi tanımak gerekir.
Şükrü Dolaş iyi bir gazeteci, iyi bir yazar, iyi bir şair. Mütevazi olduğu için bugüne kadar kenarda durdu. O işin mutfağında yetişmiş, çıraklıktan gelmiş iyi bir usta… Hayat üniversitesinden kim bilir kaç defa mezun olmuştur. Onun çocukluğunun küçeleri "Tut ki ölmüşüm bir Siverek akşamında"ki gibi sitemkardır. Onun küçelerinde eski aşklar, eski dostlar, işçiler, çocuklar, kadınlar, sevdalılar, terk edilenler, terk edenler herkes var…
Çocukluğumun Küçeleri'ni herkes okumalı… İçinde bir yerde hala bir çocuk saklayan, o çocuğa sıkıca sarılmak isteyen herkes.