Kan, gözyaşı, acı dolu yüzyıllık bir parlamenter siteme EVET diyorlar, ne kendilerine ne de millete hiçbir hayrı olmayan HAYIR cephesi.
Hani askeri vesayetten kurtulmak istiyorlardı?
Hani bu parlamenter sistemin bu topluma yaptığı zulüm nedeniyle silaha sarılmıştılar?
Hani 12 Eylül cuntasının yaptığı Anayasaya karşıydılar?
Hani Türkiye’yi bu sistemden onlar kurtaracaktılar?
Sistemin adı parlamenter idi de ne oldu, bu milletin bu sistemden çekmediği kaldı mı?
Sürekli askeri darbeler üreten, adı katliamlarla anılan bir sisteme EVET diyorlar.
Dersim, Maraş, Sivas ve daha nice katliamlar… Gençlerin sağ – sol diye ayrılıp birbirini öldürmesi, toplumun kutuplaşması; laik anti-laik diye ayrılması şu dört elle sarılıp hararetle savundukları adına parlamenter denen sistemin ürünü değil miydi yoksa?
Toplumun her kesiminden, her inancından, her görüşünden bu sistemin zulmünden payını almayan mı kaldı.
Onlar hep böyle olsun, çatışmalar devam etsin, kendi saltanatları sürsün istiyorlar. Çünkü patronları öyle istiyor. Çünkü onların toplumu yönetme sanatı ayrıştırma, ötekileştirme, düşmanlaştırma, halkı birbirine kırdırma üzerine kuruludur.
12 Eylül askeri darbesinin zindanlarında kendileri, çocukları, akrabaları çürüyen insanlara ne oluyor, neden bu sistemi hararetle savunuyorlar? Bunları anlamak gerçekten zor!
Bu, celladına aşık olmak mı, yoksa, mankurtlaşma mıdır, nedir? Bu sistemi savunmak neyin nesi?
Olayın acı taraf bu parlamenter sistemden en çok zulüm görmüş olanların HAYIR cephesinde yer almasıdır. Bu işte bir gariplik var ama… Neyse…
Bu parlamenter sistem değil miydi, en çok bu kesimlerden olan yüzlerce insanın hayatını dar ağacında sonlandıran?!
Yıllarca kuytu köşelerde sömürge mi, yarı sömürge mi tartışmaları yapılan ülke parlamenter sistemin Türkiye’si değil miydi yoksa?
Sömürgeci kapitalizmin bir kuruluşu olan IMF’nin kuruşuna muhtaç edilen parlamenter sistemin Türkiye’si değil miydi yoksa?
Sloganlarla kahredilemeyenlerin kahrolacağı bir sistem kurulacak ve darbeler faslı kapanacak, mesele bu!
Bu sitemden kurtulma, hayallerin gerçekleşme fırsatı/umudu doğmuşken kahrolsun denilen emperyalizmle saf tutmak niye? Yoksa işin içinde başka hesaplar mı var?
Vakti zamanında bu sisteme karşı olduklarını söyleyenlerin sahtekârlıklarını, yalanlarını, riyakârlıklarını zaman böylece orta yere serer elbet.
“Hafıza- i beşer nisyan ile malul” olsa da gün gelir hatırlatır, hatırlatmakla kalmaz sokar gözüne insanın vurur yüzüne yaptıklarını, söylediklerini...
“Ya olduğun gibi görün, ya göründüğün gibi ol”mazsan an gelir ne olduğun çıkar ortaya bütün kirli çamaşırlarınla birlikte.
Başkanlık, yarı başkanlık, cumhurbaşkanlığı sistemi kötü de bir asırdır yapmadığı zulüm kalmayan parlamentarizm mi iyidir.
Daha iyisi yapıldı da toplum mu kabul etmedi?
Yoksa “Daha iyisi olsaydı onu da biz getirirdik” mi demek istiyorlar?
Neresinden tutsan elinde kalan, lime lime olmuş bir parlamentarizm bu toplumun bünyesine zaten ters.
Bu sitem bu topluma uymuyooor, değişeceeek, başka çaresi yoook! Boşuna debelenmeyin!
Asıl, 3 Kasım 2019 seçimlerinden sonra devrim niteliğinde olacak değişiklikleri bekleyin, sabredin göreceksiniz!