Her İt Sahibinin Avlusunda İyi Havlar

Zamanın birinde bir şehir vardı. Bu şehir hırsızları, yan kesicileri, adam kaçırmaları gibi adi suçlarla meşhur bir şehirmiş. Bundan dolayı insanların birçoğu mallarını ve evlerini kuramları için köpekler besliyorlarmış. Şehir sakinleri nerede yırtıcı, geceleri çok havlayan bir köpek görse gider satın alırlarmış. Birçoğu ise evleri korumaları için köpekleri yavru iken yetiştirtirlerdi, çünkü küçükken bir yerde yetişmiş köpekler o eve daha sadık oluyorlardı.

Şehirde köpeği ile adını duyurmuş biri vardı, belki tüm evlere yan kesiciler, hırsızlar girmiş ama bu şahsın evine kimse girememişti, çünkü bu kişinin köpeği bir ses bir hışırtı duydu mu saldırıyor ve kimseleri evin avlusuna dahi bırakmıyordu. Bu köpeğin çok alıcısı çıkmasına rağmen köpek sahibi, köpeğini satmaya yanaşmamış.

Günlerden bir gün bölgenin beylerinden, nüfus salmış beyi bu köpek’ten haberdar olmuş, kendisi bey olmasına ve birçok bekçi köpeği olmasına rağmen birkaç defa soyulmuş, evinden ve ağırından malları çalınmıştır. Bey kafasına koyar ve bu köpeği almak için ne gerekiyorsa yapmaya karar verir.

Bey atını kuşanarak, yanına da yüklü paralar alarak, adı geçen kişinin evinin yolunu tutar. Git zaman gel zaman adamın evine varır, avlunun kapısını çalar ve içerden orta yaşlarda bir adam avlu kapısını açar ve beyi içeri buyur eder.

Bey evin avlusunda zincirlerle bağlanmış koca köpeği de görür ve bir kat daha köpeği satın alma hevesi tutar.

Ev sahibi beye ikramda kusur etmez, odanın en başköşesinde oturtur. Bir süre sonra bey ev sahibine.

“ Ey hacı bilirmisin seni ziyaret maksadımı?”

Ev sahibi iki büklüm bir edayla

“ Bilmiyorum beyim, her ne için gelmişsen başım gözüm üstüne”

“ Ben senin çok değerli bir köpeğinin olduğunu duydum, çok meht edilen bir it, geceleri avluya kimseyi yanaştırmıyor, sanki geceleri yüzlerce insan senin evini koruyor, bölgede hırsızların girmedikleri ev kalmamasına rağmen, bu it sayesinde senin evine kimse girmemiş” dedi

Köpek sahibi beyin kepeği için geldiğinin kanısına varır

“ Aman beyim insanlar işte, çok büyütüyorlar, benim köpeğimde herhangi bir köpek gibi, evime hırsızlar girmemişse demek ki, evimde çalacakları değerli bir şeyin olmamsındandır” dedi

“Yooo” dedi bey “Ben yıllardır senin köpeğin gibi bir köpek arıyorum, nice it almama rağmen geceleri oldu mu, gider yatarlar evimi korumazlar, bey olamama rağmen birkaç defa hırsızlar benim evime dahi girdi, ben senin bu itine talibim ve fiyatı ne kadarsa vermeye hazırım” dedi

Köpek sahibi bakar ki beyden kurtulacağı yoktur. Beye dönerek

“Beyim haklısın belki köpeğim iyidir ve sen beysin istediğini alırsın, benim için köpeğim çok değerli ama sen istediğinde senin karşında boynum kıldan ince. Ama velâkin haddim olmayarak size bir tavsiyede bulanayım. Sadık bir it arıyorsan onu küçüklüğünden evinde büyüt, besle. O zaman inan ki küçüklükten büyüttüğün it sana çok sadık kalacak ve evini de, malını da koruyacaktır. Emek vermediğin, evine, parkına alıştırmadığın bir itten sana hayır gelmez. Ey beyim başkasının avlusunda büyümüş, havlamış bir it senin avlunu koruyamaz, havlayamaz. Her it büyüdüğü avluda havlar” dedi

Köpek sahibinin tüm çabalarına rağmen bey köpeği almada ısrarcı olur. Mecburen köpeği beye teslim eder.

Bey özel bir araba getirir, köpeği arabaya koyarak kendi evinin avlusunda yaptırdığı kulübeye koyar.  Avlusunda bulunan eski tüm köpekleri de çevredeki insanlara dağıtır.

Bey o gece gönül rahatlığıyla bahçesinde çevredeki en güçlü ve en yırtıcı hayvanın olduğuna inanarak, yatağına girer yatar.

Çevrede cirit atan hırsızlarda birkaç gün yırtıcılığını bildikleri köpeğin, beyin evinde olduğunu duyduklarından birkaç gün, beyin evinin yakınlarına dahi yakınlaşamazlar.

Birkaç gün böyle geçer, bey gündüzleri köpeği bağlar, geceleri ise zincirlerini açar ve gönül rahatlığıyla yatağına girer ve yatar. Hırsızlar birkaç günden sonra beyin evine sızmaya çalışır, bakarlar ki beyin yeni köpeği geceleri kulübesine giriyor ve hiçte düşündükleri gibi insanları fark edip saldırmıyor.

Bir gece bey köpeğine güvenip derin bir uykudayken, birkaç hırsız toplanıp beyin evine girer ve adı, şanı bölgeyi aşmış köpek ses dahi çıkarmaz. Hırsızlar beyin evinde kıymetli ne var ne yoksa alırlar ve ortalıktan kaybolurlar.

Bey sabah uyandığında evinin soyulduğunu fark edince, ne yapacağını şaşırır. Hırsızların köpeğine bir şey yaptığını düşünür ve kulübesine gider, ama köpekte bir şey yok, köpek derin bir uykuda. Bey ne yapsa da boş, tüm kıymetli eşyalar çalınmış artık.

Bey hemen köpeğin eski sahibini huzuruna getirtir ve adama çıkışır

“ Be adam hani köpeğinin dünyada bir eşi yoktu, hani bu it hırsızlara geçit vermiyordu? Hırsızlar evime girmiş, evi boşaltmış, köpek sesini dahi çıkartmamış!!

Köpek sahibi ne kadar kendisinin böyle şeyler söylemediğini, çevredeki insanların uydurması olduğunu ve köpeği kendisinin zorla aldığını anlatmaya çalıştıysa da, bey hiddetinden bağırıp, çağırmaya devam etti.

“ Hani bu köpek, ejderhaydı? Hani bu köpek bahçeye yaklaşan insanları iki kilometreden fark ediyordu, hani bu köpek akşamdan sabaha kadar havlıyordu” diye bağırmaya devam ediyordu

Bunun üzerine köpek sahibi, beye

“ Bey, bey evet belki bu dediğin şeylerin hepsi benim köpeğimde vardı ama bir şeyi unuttun, sen gelip benim köpeğime talip olduğunda sana demiştim her köpek kendi sahibinin avlusunda havlar. Ama hırsın ve kendini beğenmişliğin gözünü kör eti. İşte sen bunu unuttun