BİZ KİM İÇİN BİZDEN OLMAYAN; BÖLGEMİZ VE ÖTEKİLEŞTİRMEK ÜZERİNE BİR YAZI

Yıllar önce yazmış bulunduğum yazımın başlığı: ' Biz kim için bizden olmayan?'' idi. 2009 yılında yazılmış bu yazıdan bazı satırlar: 
' Evrenin bir parçası olduğumuzu unutuyoruz sanki bazen…. Kötülüğün de iyiliğin de dönüp dolaşıp yine bizi bulabileceğini…ne yaparsak kendimize yapacağımızı… Uzaklarda çok uzaklarda ölen bir çocuğun kanının da ; açan bir gülün kızılının da bize ulaşabileceğini sağlayan dönencel bir zincirin parçası olduğumuzu……
Varsa tabi bizden olmayan… Biz kimdir, kimiz, olmayan nedir ya da bizden olan ne renktir? Gerçekten Kimdir? Biz değil miyiz aslında bizden olmayan için de bizden olmayan? ''
Yıllar sonra dönüp ülkeme ve bölgeme baktığımda sorunlar çözülürken hala bu noktada kalmış olmak çok üzücüdür. 
Bölgemizin büyük sorunları var: İşsizlik, eğitim, sağlık ve tüm topluma zarar veren toplumsal cinsiyet ayrımcılığı. Ne yazık ki hala; kız çocukları okutulmuyor, erken yaşta evlendiriliyor değil ; satılıyor ve eğitimli kadının bile kendi yaşamı, kendi davranışı üstünde SÖZ HAKKI YOK.
Peki nasıl çözeceğiz?
Tüm bu sorunların çözümü önündeki en büyük engel siyasi görüş farklılıkları ve etnik ötekileştirme .
Bir gerçeği hep birlikte kabul etmek zorundayız; bu bölgenin belli ve en önemli sorunları dil, din, ırk, etnik köken ayırt etmiyor. Hastalık, eğitimsizlik, erken yaşta evlendirilen kızlar ya da hakları yenen kadınlar tek bir ırka ait değil. Kirli sokaklar ya da doktorsuz hastane cinsiyet, dil, din, ırk ayırt etmiyor. 
Şunu bir netleştirelim: Dünyada saf ırk yoktur; hele bizim bölgemizde mümkün değil; hepimiz kız alıp kız vermişiz. Kaldı ki secerelerde ne yazık ki anneler yok ; sadece babalar var. Irkımıza sadece buna bakarak karar vermek yine kadını silmek demek olur.
Kendimizi nasıl hissettiğimiz nasıl algıladığımızdır var olan. Hangi bakış açısı ile yetiştirildiğimizdir bize kimlik duygusu veren. Ve çok doğal , çok insani bir ihtiyaçtır aidiyet duygusunun peşinde koşmak.
Ancak şu soruyu sormak gereklidir: Geçmiş acıları konuşurken; günümüz sorunlarını konuşurken biz de siyasi ya da etnik ayrımcılık yapıyor muyuz? Biz ne kadar insan haklarına saygılı ve adiliz? Biz de ötekileştirme yapıyor muyuz? 
Hepimiz için kendimizi ait hissettiğimiz bir köken olabilir. Ama bu başka ırklara; ya da kendini başka ırktan kabul edenlere saygısızlık; ötekileştirmek demek değildir. Hepimiz böyle bakmak zorundayız. 
Sorunlar hepimizin sorunlarıdır. İnsan hakları çiğnenmişse hepimiz için çiğnenmiştir. 
İki örgüm ve Siverek' li oluşum nedeniyle benimle de alay ettiler; ben de okumak için çok mücadele verdim. Kadın olduğum için ben de hala ayrımcılığa uğramaktayım. Benim de çocukken koşullar nedeniyle doktorsuz kaldığım günler oldu. Hatta bazen farklı ortamlarda farklı duruşlarım nedeniyle dışlandım; ötekileştirildim. Ama hala Siverekliyim diyorum; hala iki örgü yapıyorum. İnançla….
Tüm bu bakış açılarını hep birlikte aşmak zorundayız. 
Bunların kendi elimizle kendimize karşı silah olmasını önlemek zorundayız. Çünkü biz zengin, bereketli, hoş görülü Anadolu' nun çocuklarıyız. Bereketli Hilalin sütleri ile büyüdük. Bu toprakların geleceği bizim elimizdedir.
Bölgemiz gerek Türkiye, gerek dünya için jeopolitik olarak önemli bir bölgedir. Mezopotamya tüm dünyanın saygı duyması gereken bir çok uygarlığı barındırmış; kavimlerin halkların iç içe yaşamış olduğu kadim bir ülkedir. (Adımın yanındaki lakap 15 yıldır bu nedenle Mezopotamya Prensesi. Belki kimse Mezopotamya Adını ağzına alamazken. O kadim kültüre saygı duruşudur.)
Peki ne yapacağız?
Biz kendimiz kendi sorunlarımızı nasıl çözeceğiz? 
Hep birlikte karşılıklı saygı ile mi? 
Çoğunluğun isteğine uygun demokratik şekilde mi; yoksa birbirimiz için öteki olarak mı? 
Her şeye illa da siyaset sokarak mı? Anası babası kim olursa olsun kız çocuklarını okutarak mı? 
Siyasi görüşü ne olursa olsun; bölgemizden kaç milletvekili kaç kız okutmaktadır?
Hangi Milletvekilimiz siyasi ayrım gözetmeden o kürsüye çıkıp Siverek sorunlarını konuşmaktadır? Yoksa hepsi bilindik politik cümleler mi kurmaktadır?
Ama biz sorunlarımızı nasıl çözeceğiz? 
Irksal olarak bölünüp de birbirimizi ötekileştirerek mi? 
Top yekun bölgemiz, insan hakları, bu bölgede doğmuş, yaşamış ya da uzaklara gidip de gönlü bu bölgede kalmış herkes için mi? 
Yoksa herkes kendini ait hissettiği grup için mi çalışacak?
Büyük bir planın parçası mı olacağız? Kendi planımızı mı yapacağız? 
Sen ben kavgasında daha kaç kız elden gidecek? 
Sembolik tartışmalarla vakit mi harcayacağız? Birlik olup insanlık haklarımızı mı arayacağız?
Demişim ya 'biz kim için bizden olmayan?' Yaklaşık 10 yıl önce……
Saygılarımla