Babam öldüğünde, öldüğünü çok sonra öğrendim. Babamın ölümü haberini aldığımda aradan yıllar geçmişti, bedeni çoktan toprağa karışmıştı.
Babamın öldüğünü öğrendiğim gün, babamla geçirdiğim kısacık yaşantım gözlerimin önünde yeniden canlandı.
Acılara, yoksulluğa rağmen babamın Gülüşlerini aklımın bir yerinde sır gibi saklamıştım, yaşantımın işkenceli günlerinde babamın o tatlı sevimli gülüşünü hatırlar dört ele sarılırdım hayata.
Daha önceki yazılarımda babama olan özlemimim " ölümünden çok sonraları yazdığım" Babam mektup" isimli yazımda anlatmıştım.
Bu gün babam yine düştü aklıma; bir köşeye çekilip gülüşlerini hatırladım. Hayalimde gülen babam bir kez daha ağlattı beni.
Babamı aklıma düşüren, sevgili Arkadaşım Özgür Ayaydı'ın paylaştığı bir şiirdi.
Beni derinden etkiyen bu şiirin kime ait olduğunu bilmeden sizlerle paylaştım.
Bu şiire eklenecek tek söz değerleriniz hayattayken değerini bilin, yaşamın saati geriye alınmıyor. Mezarlıklarda anlatılacak pişmanlıklar, dökülecek gözyaşlarının hiçbir anlamı yok! Çünkü Kıymetini bilemedikleriniz çoktan toprak olmuşlar ve ölüler ne göz yaşlarınız görür nede pişmanlıklarınızı duyar!...
"Bir baba gittiğinde;
Arkanı yasladığın duvar
Sabahları sıcak ekmek
Okul harçlığı, otobüs bileti
Ciğerinden bir parça gider...
Gider de gider...
En sinirli anında bile,
Dudağının kenarında bir gülümseme
Bayramda öpülecek el
Çocuklarımızı sırtında taşıyan
O sevimli dede gider
Gider de gider...
Bir içten "oğlum, kızım" sözünün sahibi
İnatçı bir siyasetçi
Koca bir beden
Çocuk bir yürek
Anneyle yapılan lüzumsuz tartışmalar
Heyecanlı bir taraftar
Çalışkan bir "Adam" gider
Gider de gider...
Bir sarılmaya, bir çift söze bile
Fırsat vermez Azrail
Vakit geldiği zaman
Sadece baban değil
Atan gider
Canın gider
Kanın gider
Gider de gider...
Dolmaz boşluğu kısa zamanda
Hep bir ses ararsın, bir nefes
Bir anahtar tıkırtısı
Yanlış bir iş yapınca
Gözünün içine bakılmasını
Ama sadece beklersin
Çünkü;
Bir baba gittiğinde,
Sadece baban değil;
Bir dostun,
Bir arkadaşın,
Bir sırdaşın,
Bir öğretmenin,
Bir ustan,
Bir yanın gider...
Gider de gider!"
Ve gittiği günden sonra başlar yokluğunun acısı ölünceye kadar yüreğinde yaşanır sızısı..