Malum bu gün anneler günü, aslında böylesi günlere inanmayanlardanım. O yüce aşkın sahibi, cennetin anahtarının sahiplerinin sevgisini, bir güne sığdırmak haksızlıktır. Onların hakkını hiç birimiz ödeyemeyiz…
Belki birçoğumuz yaşarken, gereken sevgiyi ilgiyi göstermiyoruz. Eşlerimiz, çocuklarımız, sevgilimiz ve yaşamın telaşı unları bize unutturuyor!.
Bencilik, dünyanın renklerine aldanmak yüzünden sevgiden yana,özelikle anne sevgisinden yana kör etmiş gözlerimizi, bizi dokuz ay karnında taşıyan biz ağlarken bizimle ağlayan yaşamın her karesinde bizim için hiçbir fedakarlıktan kaçınmayan, okula giderken;" ana kurban sağına soluna iyi bak arabalara dikkat et" sağ elimize sarımsağı, sol elimize soğanı verip sağımızı solumuzu bize ilk öğreten.. Üç beş çocuklu bir anne veya babada olsak beş yaşında ki çocukmuşuz gibi bizi her kötülükten korumaya çalışan annelerimiz. Kilometrelerce uzakta olsak bile, telefon açıp" sıcak çorba içmeyi, ilaçlarını ihmal etme, ana kurban hava çok soğuk kalın giyin" diyerek endişesini dile getiren annelere bazen belki kızmışız " aman anne ben çocukmuyum? " diyerek tepki göstermişiz…
Birçoğumuz; yaşamın talaşına düşüp yanı başımız da olan bu sevgi abidelerini unutmuşuz. Eşimizle, çocuğumuzla, sevgilimizle geçirdiğimiz zamanın bir gramını ona ayırmamışız… Kişisel egolarınız ve dünyanın rengi gözlerimizi kör, kulaklarımızı sağır yapmış anneden anneye gösterilecek sevgi ve ilgiden ..
Bir zaman sonra bir haber gelir, ya tek başına yaşadığı evde ya da bir hastanenin yoğun bakım ünitesinden" Anneniz öldü!" Şairin değdi gibi ağlamak, yalvarmak nafile bu gün!. Keşkekleriniz boş, şekleriniz efkardan yaktığınız sigara dumanı gibi Savrulur,uçar tutma imkanınız yok!..
Fayda etmez hiçbir pişmanlık, ölmüş annenizin mezarını altından kaplasanız kırılmış yüreğini tamir edemeseniz… Pişmanlıklar ağlatacak ıslatacak mezar taşını dedim ya nafile..
Her insanın annesi kendisine özeldir. Benim Annem bana özelden öte, gerektiği kadar kendisine zamanımı ve en önemlisi, sevgimi veremediğim için bin pişmanım..
Uzun zaman önce yine bir anneler gününde, canım kadar sevdiğim bir arkadaşım "bu gün anneler günü annen için bir şeyler yapmak istiyorum" Deyince, Annam için yoksul annelere ekmek dağıt ne kadar dağıta bilirsen dağıt dedim.
Can arkadaşım tuhaf oldu" neden ekmek ?" Annem yoksuldu, karnında bizi taşırken, bir lokma ekmek uğruna, bağ belledi, zenginlerin çamaşırını yıkadı. Yaşarken tüm derdi bir lokma ekmekti..
Arkadaşımın telefonda ki sesi matem sesine döndü, onu yaralayan annemin ölümü değildi, annemin bir lokma ekmek uğruna verdiği ekmek kavgasıydı..
Arkadaşım bu sabah mesaj çekti" annenin ekmeklerini bu sabah dağıttım" aradan zaman geçmesine rağmen bu arkadaşım unutmamış, anneler günü hediyesi diye annemin hayrına, yoksul annelere birer ekmek hediye etmiş…
Bence bu güzel ve anlamlı bir hediyeydi. Yaşamı boyunca bir lokma ekmek uğruna mücadele eden annelerin en güzel hediyesi bir ekmek olmalı…