Günaydın dedim;
Ne güzel uyanmışsın kış uykusundan. Hayat bulmuşun topraktan, tüm canlılarda senden bak çiçeklerin ne güzel..
Birazdan bir arı konacak çiçeklerine, kovanına götürecek bal olacak çiçeklerin.
Birkaç ay sonra senin meyvelerinin tadını alan çocuklar mutlu olacaklar..
Ne güzel çiçeklerinle mutluluk veriyorsun cümle canlıya..
Bende sana benzemek isterdin
Varlığımla mutluluk vermek istedim insanlığa
Çocuklar gülsün, hayat versin bana gülüşleri
O masum ve çocuksu gülüşler uğruna bir bilsen ne acılar çektim.
Çok sonradan fark ettim!..
Kurt kanı varmış insanoğlunun damarında.
Korkum odur ki; güzel ağaç meyvenle çiçeklerinle beslediğin insanlar, bana yaptıkları gibi; seninde hayat bulduğun damarlarını acımadan kesinler, seni yakacak bir odun haline getirsinler.
İstesekte, istemesekte Elbet vardır hayatın bir sonu.
Sende bir zaman sonra yaşlanacaksın, kurtlar yuva yapacak çürütecek kökünü..
Biliyor musun güzel ağaç?
Aslında bu yer yüzü hepimize yeter..
Bizi çürüten nankörlüktür. Vefasızlıktır.
Sende üzülüyorsun biliyorum şu insanoğlunun haline
Üzülme güzel ağaç; Kendi sonunu getiren seninde sonunu getirir…